ნავღელი

Ср. ნაღველი

ცხოველთ შიგანურში ღვიძლთან მიკრული ბუშტი, რომელშიაც სდგას შავი, ანუ შავად მომწვანო სქელი ნოტიო (ნახე ბალღამი) (2 სჯული. 32, 32; ფსალ. 68, 21; მატ. 27, 34), желчь.

— მსოფლიურად: ზრუნვა, ურვა, რუდუნი, მჭმუნვარება, ნაღულობა (ვეფხისტ. 621, 853), забота; ვიეთნიმე განარჩევენ ესრეთ: ნავღელი და ნაღველა ეწოდება ხსენებულს ბუშტს, ხოლო ნაღველი ზრუნვასა, მაგრამ საზოგადოდ იხმარების განურჩევლად, ვითა ლექსიცა წმინდა.